★تو هرگز دلتنگی چشمانم را ندیدی،★

 ★و تصویر خاموشی قلبم را در روشنای آرزوهایت...★

★تو فریاد سکوتم را در میان واژگان روزمره زندگی نشنیدی،★

★تو فرصتی نداشتی برای برداشتن سیب سرخی از دستانم،★

★فرصتی نداشتی برای باور کردن باورهایم،★

★جاده ها چنان تو را در خود گرفتار کرده اند،★

★که لحظه ای توان ایستادن نداری...★

★تو فرزند سفر بودی،★

 ★و من نواده سکوت خویشتن...★

★دیگر انتظارت را به انتظار نخواهم نشست،★

                             ★ برو مسافر؛★

                             ★ جاده قدم های تو را دلتنگ است...★

                                        ★ حکایت ما آدم ها...★

                                       ★حکایت کفشاییه که...★

                                        ★ اگه جفت نباشند...★

                                         ★هرکدومشون....★

                                    ★هر چقدر شیک باشند...★

                                   ★هر چقدر هم نو باشند...★

                                         ★ تا همیشه.....★

                                      ★ لنگه به لنگه اند...★

                                              کاش...

                                ★خدا وقتی آدم ها رو می آفرید...★

                            ★ جفت هر کس رو باهاش می آفرید...★

                   ★ تا این همه آدمای لنگه به لنگه زیر این سقف ها....★

                     ★ به اجبار،خودشون رو جفت نشون نمی دادند...★