دختری بود نابینا که از خودش تنفر داشت

نه فقط از خود، بلکه از تمام دنیا تنفر داشت اما یکنفر را دوست داشت

★دلداده اش را★ با او چنین گفته بود:

((اگر روزی قادر به دیدن باشم حتی اگر فقط برای

یک لحظه بتوانم دنیا را ببینم عروس تو و رویاهای تو خواهم شد))

و چنین شد که آمد آن روزی که یک نفر پیدا شد

که حاضر شود چشمهای خودش را به دختر نابینا بدهد

و دختر آسمان و زمین را دید،رودخانه و درختها را دید

نفرت از روانش  رخت بر بست

دلداده اش به دیدنش آمد و یاد آورنده وعده ی دیرینش شد:::

★بیا با من عروسی کن،ببین که سالهای سال منتظرت مانده ام★

و دختر بر خود بلرزید و به زمزمه افتاد وبا خود گفت:

★این چه بخت شری است که مرا رها نمیکند؟★

دلداده اش هم نابینا بود

ودختر قاطعانه جواب داد: قادر به همسری با او نیست

دلداده رو به سوی دیگر کرد که دختر اشکهایش را نبیند

و درحالی که از او دور می شد گفت:

★پس به من قول بده مواظب چشمانم باشی.....★

   ★★★★★★★★★★